Fazla söze gerek yoktu... Bazen bir tek mimik bile yetti güldürmesi için. Türk sinemasının gülen yüzü, komedinin üstadıydı Kemal Sunal. İnek Şaban, Salako, Kibar Feyzo... Haksızlıkların karşısında duran, iyiliği ve saflığı yüzünden başına sürekli iş açılan ama ince zekasıyla hep düzlüğe çıkmayı başaran rollerde izledik onu. SıcaktI, iyi kalpliydi, saftı. Hayat verdiği her karakter çok sevildi; onunla beraber ölümsüzleşti.

Sanat hayatına tiyatroyla başladı. 1 yıl kadar Kenterler Tiyatrosu'nda oynadı. Sonra Devekuşu Kabare'ye katıldı. Onu sinemaya kazandıran ise Ertem Eğilmez oldu. 1972 yılında oynadığı "Tatlı Dillim" filmiyle Yeşilçam'a adım attı. Bir daha da kopmadı. Hayatı boyunca 82 filmde oynadı. Filmleri, daha çok toplumsal sorunları konu alıyordu. Zamlar, geçim sıkıntısı, göç, töre, dolandırıcılar... Konular acıydı, ama o, ağlanacak halimize bile güldürmeyi başardı. 

Aramızdan ayrıldığında tarihler 3 Temmuz 2000'i gösteriyordu. Hayattaki en büyük korkusu uçağa binmekti. Yeni filminin çekimleri için bu korkusuyla yüzleşmiş, uçağa binmeye karar vermişti. Korktuğu başına geldi ve ölüm onu o uçakta yakaladı. Geçirdiği kalp krizinin ardından 55 yaşında hayatını kaybetti. Yıllarca güldürdüğü Türkiye ölümüyle yasa boğuldu.